Iconische Modellen

PRODUCTEN
ACCESSOIRES & ONDERDELEN
RACE
SERVICE

Iconische Modellen

KERNWAARDEN
ONS VERHAAL
ICONISCHE MODELLEN
Kawasaki Technologie
Engine management
Chassis management
NIEUWS
ARCHIEF

Kernwaarden
Ons verhaal
Iconische Modellen
Kawasaki Technologie
NIEUWS
- NIEUWS
ARCHIEF

Nieuwsbrief

Inschrijven voor de Kawasaki nieuwsbrief?
Vul dan onderstaand uw E-mailadres in!

All required fields

Door je gegevens op te sturen, ga je akkoord met de Kawasaki privacy policy en bevestig je dat je deze gelezen hebt.

Ik bevestig dat ik de privacy policy gelezen heb.

Iconische Modellen

De lange historie van Kawasaki wordt gekenmerkt door vele iconische motoren:

1960

1970

1980

1990

2000

2010

1969

H1 500

Oorspronkelijk werden verschillende opties voor de H1 overwogen en ook door KHI getest. Uiteindelijk werd de H1 een krachtige zuigergestuurde driecilinder-in-lijn. Tijdens de eerste testen werd gebruik gemaakt van innoverende elektronische ontsteking, om zo te voorkomen dat bij lage snelheden de bougies vuil zouden worden. Bij de ontwikkeling werd een vermogen van 120 pk per liter (1000 cc) als doel gesteld en dat target werd gehaald. Met een vermogen van 60 pk werd de H1 bewierookt als 'de snelst accelererende straatmotor ter wereld'. De 500 cc-driecilinder had dan ook slechts 13 seconden nodig voor de kwart mijl met staande start. De H1 werd bekend vanwege zijn 'interessante' stuurgedrag en zijn uitstekende prestaties. In de daaropvolgende jaren werd de H1 telkens verbeterd, tot hij in 1976 als KH500 van het toneel verdween, dit vanwege strengere geluids- en emissie-eisen.

1962

B8 125

De B8-serie was de eerste reeks motorfietsen die de volledige Kawasaki-naam kreeg. De B8-serie was gebaseerd op zijn voorganger, de Meihatsu B7, die Kawasaki-blokken gebruikte, maar in eigen beheer frames en aandrijflijnen produceerde. De Kawasaki B8 mocht zich in Japan in een grote populariteit verheugen, dit vanwege de betrouwbaarheid en lage prijs. De 125 cc-tweetakt leverde 8 pk bij 8.000 toeren. Hij was ontwikkeld met de kennis die de technici hadden vergaard bij de ontwikkeling en productie van vliegtuigmotoren. Op de tankemblemen stond zelfs 'Kawasaki Aircraft'.

1963

B8M

De B8M uit 1962 werd bekend onder de bijnaam 'Red Tank', de machine met de rode tank die uitsluitend was bedoeld voor de Japanse motocrosskampioenschappen. In 1963 toonde de machine direct al zijn mogelijkheden, want in de titelstrijd bezetten B8M-rijders de eerste tot en met de zesde plaats! De B8M was Kawasaki's eerste wedstrijdmachine en de eerste motor die verkocht werd als productieracer. De B8M was gebaseerd op de 125 cc B8-straatmotor, leverde 12 pk (de B8 had een vermogen van 8 pk) en was uitgerust met een vier-versnellingsbak. Met het succes van de B8M werd de basis gelegd voor een rijke geschiedenis aan sportieve successen voor Kawasaki.

1966

W1 650

Toen de luchtgekoelde W1 in 1966 werd gelanceerd, was de paralleltwin met zijn 650 cc de grootste Japanse machine. Dankzij zijn betrouwbaarheid en prestaties werd de W1 niet alleen een succes in Japan, maar ook in exportmarkten als de Verenigde Staten; een markt waar Kawasaki maar al te graag voet aan de grond wilde krijgen. De W1 bleef lange tijd in productie en was later zelfs nog te zien in een politie-uitvoering, met dubbele schijfremmen aan de voorzijde.

1969

H1 500

1962

B8 125

1979

Z1300

Volgens velen markeerde de Z1300 aan het eind van de jaren '70 en het begin van de jaren '80 het einde van de 'hoe groter, hoe beter'-strijd tussen de fabrikanten. Met zijn zes watergekoelde cilinders op rij en zijn enorme benzinetank was de Z1300 in ieder geval een imponerende mastodont. De zescilinder had cardanaandrijving en twee luchtgeveerde schokdempers vingen achter de klappen op. Aanvankelijk werd de Z1300 geleverd met drie carburateurs, maar in zijn laatste versie had de 120 pk sterke krachtpatser benzine-injectie.

1971

Dave Simmonds H1R500

De H1R-racer was grotendeels gebaseerd op de H1 500-straatmachine uit de vroege jaren '70. De Britse coureur Dave Simmonds behaalde er grote successen mee. Hij won onder meer in 1971 in Barcelona de eerste 500 cc-Grand Prix voor Kawasaki. De H1R was een luchtgekoelde driecilinder met ongedempte expansie-uitlaten. De machine was ontworpen en verder ontwikkeld door de fabriek en Simmonds zelf. Latere versies van de H1R werden onder meer bereden door Kork Ballington in zijn thuisland Zuid-Afrika en door Mick Grant, die in 1975 een watergekoelde versie van de machine naar de winst stuurde in de Senior Race op Isle of Man TT.

1972

H2 750

De luchtgekoelde 750 cc-driecilinder tweetakt Mach1V kwam in 1972 op de markt als de grote broer van de H1. De machine had meer koppel dan de 500 en was daardoor door velen makkelijker te rijden. Toch bleef bij de eerste modellen, met de H2R-achtige cilinderpoorten, de vermogensafgifte woest. In race-uitvoering werd de H2R beroemd dankzij coureurs als Mick Grant, Paul Smart en Yvon Duhamel. De H2-straatversie bevestigde Kawasaki's reputatie als fabrikant van agressieve machines met grensverleggend vermogen. De machine werd standaard afgeleverd met een schijfrem, elektronische ontsteking en stuurdemper en dat maakte van de H2 een machine die in staat was om alles en iedereen te passeren! ....behalve iedere benzinepomp.

1972

Z1 900

De Z1 900 is met recht een van de ware iconen van de motorgeschiedenis. De machine werd oorspronkelijk ontworpen met een cilinderinhoud van 750 cc, maar werd opgeboord tot 903 cc toen een andere fabrikant een 750 cc-viercilinder introduceerde. De wereldpers en motorrijders waren niet alleen zwaar onder de indruk van het blok met zijn dubbel bovenliggende nokkenassen en de opzienbarende vier uitlaten, maar ook van het vermogen van 80 pk en de topsnelheid van bijna 200 km/u. Zijn opvallende 'duck tail'-kontje heeft een plek verworven in de eregalerij van motorfietsontwerpen en ook zijn betrouwbaarheid is legendarisch. Helemaal in zijn eentje zorgde de Z1 ervoor dat Kawasaki beroemd werd vanwege zijn 'bullet proof'-engineering, een reputatie die de fabriek nog altijd heeft. De machine werd in 1976 omgedoopt tot Z900, maar het 903 cc-zware Z1-motorblok maakte uiteindelijk in 1977 plaats voor de Z1000A1.

1973

H2R and KR750

Wie eenmaal het duivelse gehuil van een Kawasaki 750 cc tweetakt-racer heeft gehoord, zal het nimmer vergeten. De zuigergestuurde machine had een smalle powerband en de luchtgekoelde H2R en later ook de watergekoelde KR750 deden hun uiterste best om de stalen buizenframes van deze iconische groen gekleurde racers in de knoop te leggen. Als ze liepen, liepen ze ook echt hard. Mick Grant werd op zijn KR750 op het eiland Man geklokt op 305 km/u. De stoere, oersterke 750's gingen in de jaren '70 wekelijks met elkaar in de slag. Grant nam het met zijn Kawasaki op tegen de Suzuki van Barry Sheene en Grants teamgenoot Barry Ditchburn bond de strijd aan met Yamaha-coureur Ron Haslam. En allemaal hielden ze een altijd een vingertje aan de koppeling. Voor het geval dat...

1975

KR250

Met als doel een sterke Grand Prix- met een klein frontaal oppervlak machine te bouwen, kwam Kawasaki met de KR-serie van watergekoelde 250- en 350 cc-twins, met de cilinders achter elkaar in plaats van naast elkaar. Zo waren het in feite twee ééncilinders met roterende inlaat. De beide krukassen werden door middel van een ketting met elkaar verbonden, waardoor de twin de kenmerkende KR-dreun produceerde. Kork Ballington en Anton Mang behaalden op de KR250 meerdere wereldtitels, terwijl Eddie Lawson met de machine in Daytona aan de start kwam. De KR250 en de KR350 zijn Kawasaki's meest succesvolle wegracers, ze kenden successen over een langere periode dan de meeste andere racers.

1975

KT250 Trials

Halverwege de jaren '70 raakte de wereld in de greep van de offroad-motorsport, en dan niet alleen maar de motocross. Trial werd ook bijzonder populair. Kawasaki probeerde een plaats op die markt te veroveren, die voorheen werd gedomineerd door machines van Britse en Spaanse makelij. In samenwerking met de wereldberoemde trial-grootheid Don Smith ontwikkelde Kawasaki de KT250, met onder meer de dubbele bougies in de cilinderkop. Daarnaast was het mogelijk om in 'no time' het achterwiel te demonteren. In de handen van Smith en vele andere rijders werd de KT250 een uiterst succesvolle machine. De KT250 kende ook een druppel-kettingsmeersysteem, met in de swingarm een oliereservoir. Daarnaast was er verlichting beschikbaar om de machine geschikt te maken voor weggebruik.

1975

World Endurance Machine

Nadat ze waren afgewezen door een andere Japanse fabrikant, sloten de Zwitserse coureur Alain Genoud en zijn Franse partner Georges Godier een deal met Kawasaki om deel te gaan nemen aan het Wereldkampioenschap Endurance. Hoewel de motorblokken waren gebaseerd op 'straatblokken', stonden de reglementen in de meest competitieve klasse wel speciale frames en veringsystemen toe. Het Z1 900-blok toonde zich dé ideale Endurance-krachtbron. Het blok was eenvoudig te tunen en leverde veel vermogen, terwijl het bovendien vrijwel onverwoestbaar bleek. De Godier/Genoud-machines kenden niet alleen de voor de Endurance-racerij noodzakelijke zaken als makkelijk te verwisselen accu's en wielen en speciale snelvulsystemen, maar ook mono-schokdempers achter en de zwevende remschijven die tegenwoordig op straatmotoren gemeengoed zijn. Godier/Genoud behaalden in 1975 de wereldtitel.

1977

Z650 B1

Toen de Z650 B1 in 1977 werd gepresenteerd, kreeg hij de bijnaam 'Prins der Prinsen’; als knipoog naar de Z1000(A1) die eerder immers was betiteld als 'de Koning der Koningen'. Het was een van de laatste machines van de legendarische Kawasaki-engineer 'Ben' Inamura, die eerder ook verantwoordelijk was geweest voor de Z1 900. De Z650 had een 64 pk-sterk blok en een -minstens zo belangrijk- veel geroemd frame met een uitermate goede veringafstelling, die het de rijder mogelijk maakte om het vermogen van de Z650 volledig te benutten. De Z650 had de handelbaarheid van een 500 cc-machine en het vermogen van een 750 cc, waardoor hij terecht zeer populair werd bij motorrijders.

1977

Z1-R

Introductie van de 1015cc Z1-R.
Een onmiskenbare uitstraling en authentieke cafe racer persoonlijkheid. Het uiterlijk van de Z1-R's ziet er ook tegenwoordig nog goed uit.

1979

Z1300

1971

Dave Simmonds H1R500

1985

GPz600R

De GPz600R was de voorloper van de Ninja ZX-6R en creëerde in zijn eentje de Supersport-middenklasse. De machine toonde aan dat je niet per se een blok met veel cc's nodig had voor veel vermogen. Dankzij zijn kenmerkende perimeterframe, waarbij het balhoofd in een zo recht mogelijke lijn met de swingarm werd verbonden, stuurde de GPz600R net zo goed als hij er uitzag en velen waren dan ook verbluft door zijn verbazingwekkende snelheid.

1980

KR500

Hoewel de KR500 gebruik maakte van de techniek van de zeer succesvolle KR250, was hij veel meer dan een viercilinder-versie van de kleinere twin. De KR500 diende als rijdende testbank voor engineers die hierop allerlei nieuwe ideeën, concepten en technologieën uitprobeerden. De KR500 had een aluminium monocoque frame en had zijn uiterlijk grotendeels te danken aan de testen in de windtunnels van Kawasaki's vliegtuigindustrie. De stuurinrichting en het chassis kenden afstelmogelijkheden die op een racer tot dan toe ongekend waren. Kork Ballington behaalde met de titel in het Shell 500 Championship het grootste succes voor de KR500 in Groot-Brittannië. De frametechnologie van de KR500 werd later toegepast op de ZX-12R.

1980

Top Fuel Bike

De combinatie van Bo O'Brochta en de Terminal Van Lines Kawasaki was in het begin van de jaren '80 vrijwel onverslaanbaar in de Amerikaanse Top Fuel dragracerij. De machine met een Z1-blok als basis, werd de maatstaf voor de concurrentie en was een van de eerste met een gedraaide cilinderkop met aan de voorzijde geforceerde luchtinductie en uitlaten die aan de achterzijde uit het blok staken. O'Brochta's tijd van 7,08 seconde op de kwart mijl op de Ontario Motor Speedway in 1980 betekende een mijlpaal in de dragrace-sport. Het team racete in Amerika maar verzorgde ook gastoptredens in Groot-Britannië en Europa. De Terminal Van Lines Kawasaki vertegnwoordigde het beste wat het luchtgekoelde Kawasaki-blok te bieden had, voordat een reeks watergekoelde en speciale 'one-off' machines leverbaar werden van halverwege de jaren '80 tot het eind van het decennium.

1980

Z1000H

De Z1000H was in 1980 de allereerste Kawasaki met benzine-injectie en behoorde daarmee ook tot de eerste generatie injectie-motoren in een tijd waarin machines met carburateurs het beeld nog bepaalden. De Z1000H had, dankzij zijn beschaafde voorkomen met de opvallende goudkleurige wielen en de zwart-gouden kleurstelling, een unieke uitstraling. Het zorgde er voor dat de H duidelijk opviel tussen zijn concurrenten. Met het aloude, betrouwbare, luchtgekoelde 1015 cc Kawasaki-blok legde de Z1000H de basis voor alle Kawasaki-modellen met benzine-injectie die zouden volgen.

1981

Lawson Superbike Z1000SR

Het oorspronkelijke Superbike-kampioenschap was een AMA-kampioenschap in Amerika voor gemodificeerde straatmotoren, die hun showroom-uiterlijk dienden te behouden. Het kampioenschap was enorm populair in de Verenigde Staten en de machines werden over de circuits gesleurd door mannen als Freddie Spencer, Wayne Rainey, Wes Cooley en 'Mr Kawasaki' Eddie Lawson. Met zijn karakteristieke nummer 21 werd Lawson op de zogenoemde 'sit up and beg'-Z1000R een absolute Superbike-racelegende. Het was dan ook geen verrassing dat de styling en veel van de kenmerken van zijn winnende machine in de daaropvolgende jaren terug te vinden waren op de bekende Kawasaki-straatmotoren.

1981

GPz1100 B1

De 'grootvader' van de fameuze GPz-lijn was de GPz1100 B1, de rode raket die in 1981 nog met twee achterschokdempers werd geleverd. De '11' met CV-caburateurs was redelijk succesvol in productie-raceklassen, net als de opvolger met benzine-injectie en Uni-Trak-achtervering. De dikke luchtgekoelde GPz 1100 was het ultieme bewijs dat 'een zware je ware' is.

1982

AR50

Hoewel Kawasaki voornamelijk bekend stond als een fabrikant van zwaardere sportmachines, kwam het merk in het begin van de jaren '80 ook met een serie lichtere modellen die gericht waren op nieuwe tweewielerrijders. In Groot-Brittannië werd de AR50 vanwege wettelijke eisen begrensd op 48 km/u. De AR50 straalde stijl uit en kende standaard fraaie kenmerken als gietwielen, een schijfrem voor, een stuurkuipje en Uni-Trak-achtervering.

1982

AE80

De AE80 offroad had net even dat beetje meer vermogen en was bovendien een alternatief voor de lijn van AR-wegmotoren van diegenen die hun eerste voorzichtige stapjes zetten in de tweewielerwereld. De AE80 was voor velen hun eerste motorfiets en – minstens zo belangrijk – hun eerste Kawasaki.

1984

GPz900R

Met de GPz900R presenteerde Kawasaki 's werelds eerste watergekoelde viercilinder-in-lijn superbike. De machine was tijdens zijn introductie al een sensatie en tilde motorvermogen en vormgeving naar een hoger niveau. De machine was uigerust met Uni-Trak-achtervering – Kawasaki's handelsmerk –, een hydraulische anti-duik voorvork en nokkenassen die aan de zijkant van de cilinders werden aangedreven in plaats van in het midden, zoals toen nog gebruikelijk. Het duurde nog jaren voordat de concurrentie er in slaagde de door de GPz gezette maatstaven op het gebied van prestaties en stuurkarakter te evenaren.

1984

GPz 750 Turbo

Toen Turbo's gedurende de jaren '80 in de mode ware, kwam Kawasaki als laatste van de Japanse 'Grote Vier' met een turbomodel. De GPz750 Turbo bewees zich wel snel als de beste Turbo op de markt. Vroege versies met een 650 cc-krachtbron werden al snel terzijde geschoven ten faveure van de 750 cc-versie met daarop, als kers op de taart, een turbocharger van IHI. Die werd zo dicht mogelijk bij de uitlaatpoorten geplaatst om zo het 'turbo-gat' klein te houden. De 750 cc-machine accelereerde als een normale 1100 cc-motor, en bereikte bovendien ook die topsnelheden. Met de Turbo bevestigde Kawasaki andermaal haar reputatie als fabrikant van de meest extreme, zeer sterk presterende motoren.

1985

GPz600R

1980

KR500

1998

W650

Voortbordurend op de beroemde Kawasaki W1 van de jaren 1960, zag de W650 viertakt-twin er echt authentiek uit.
Een directe klassieker met functies zoals een gedreven nokkenas. Deze motor werd direct in grote aantallen verkocht aan fans die hun motorjeugd herleefden en aan jongere fans die deze veel belovende machine voor de eerste keer ontdekten.

1990

ZZR1100

Zelfs vandaag van de dag is de ZZR1100 nog net zo'n krachtpatser als ten tijde van zijn lancering in 1990. De ZZR1100 zette nieuwe maatstaven op het gebied van vermogen en betrouwbaarheid. Voorvaderen als de Z1 zouden trots op hem zijn geweest. Ooit was het de snelste motor ter wereld, maar het draaide bij de machtige ZZR1100 niet alleen maar om snelheid. Comfort, handelbaarheid en de mogelijkheid om moeiteloos een continent te doorkruisen, maakten van de ZZR1100 de motorfiets in zijn klasse waartegen de concurrentie werd opgemeten.

1991

KX500

De machtige KX500 was – en is nog steeds - als opvolger van de KX420 een ontzagwekkend beest. Om op een 500 cc-tweetakt crosser te stappen, moest je wel beschikken over een groot hart, grote handen en nog grotere... nou ja, je snapt wat we bedoelen! Oorspronkelijk was de KX een luchtgekoelde machine met twee schokbrekers, maar de KX500 werd uiteindelijk een watergekoelde crosser met Uni-trak achtervering. Eén ding bleef onveranderd: je moest repect blijven houden voor een machine die zijn rijder kon slaan, trappen en intimideren tot die zich overgaf. Mannen die er in slaagden om de KX500 de baas te worden, waren onder meer de Amerikaanse crosslegende Brad Lackey en de Britse Team Green-rijder Paul Malin. Die werd op zijn 19e in 1991 in Frankrijk de jongste winnaar van een 500 cc-Grand Prix ooit.

1995

VN800

Een typische Cruiser heeft een dikke, 'luie' V-twin als krachtbron, maar lange tijd bekommerden motorfietsfabrikanten zich niet om 'instappers' in het Cruiser-segment. Met de VN800 vulde Kawasaki dat gat op. De machine had de looks en de stijl van een veel zwaardere cruiser, maar was dankzij zijn lichtgewicht uitvoering een stuk makkelijker te sturen. Voor sommigen was de 800 het opstapje naar de zwaardere VN1500, maar voor velen was hij motorfiets genoeg. De VN800 straalde charme en kwaliteit uit en verwierf een trouwe schare volgers in het middenklasse cruiser-segment.

1996

ZX-7R

Het was misschien niet de allersnelste machine in zijn klasse, maar de legendarische 750 cc ZX-7R maakte dat meer dan goed met zijn fabelachtige stuurgedrag en geweldige vering. Op het circuit scoorden coureurs op de ZX-7RR-racer-uitvoering talloze overwinningen, maar de watergekoelde 750 cc-machine werd ook al snel geprezen om zijn kwaliteiten op de openbare weg en stuurgemak. Vooral in de regen of in omstandigheden met weinig grip. De ZX-7R was de laatste Kawasaki 750 cc-Supersportmotor en maakte uiteindelijk plaats voor de kleinere ZX-6R, een machine die op zijn beurt zijn klasse zou gaan domineren.

1998

W650

1990

ZZR1100

2008

Ninja 250R

In 2008 bracht Kawasaki het bekende merk Ninja naar een nieuw publiek. De Ninja 250R verbrede Kawasaki's aantrekkingskracht nog verder naar groepen zoals nieuwe motorrijders en vrouwen.
Met behulp van een zeer duurzame motor, het chassis en de exclusieve maar zeer geaccepteerde Ninja looks, heeft de 250R de weg vrijgemaakt voor de nog meer specifieke Ninja 300...

2000

Ninja ZX-12R

De ZX-12R profiteerde van de kennis die Kawasaki had op het gebied van de vliegtuigbouw. 'Project 320', zoals hij door de fabriek werd genoemd, werd met zijn verbijsterende vermogen Kawasaki's visitekaartje. Zijn 200 pk-sterke blok hing in een gegoten aluminium monocoque frame. De ZX-12R stond op speciaal voor hem ontwikkelde banden. Kleine 'vleugeltjes' aan de onderzijde van de stroomlijn en een speciaal gevormd voorspatbord moesten er voor zorgen dat zijn toch al lage luchtweerstand verder werd verkleind.

2001

ZRX 1100

Gebaseerd op de look en feel van de Eddy Lawson stijl "sit-up-and-beg" AMA Superbike machines, de ZRX was even suggestief als de Cafe Style Z1R.

Aantrekkelijk voor rijders met een gelijke liefde voor retro-stijl en moderne techniek, de ZRX genereerde een trouwe schare fans.

2003

ZX-6R

Als voorbode van een nieuwe frisse Kawasaki lijn voor 2003, had de ZX-6R de "Go" om zijn grote "Show" te bewijzen.
Een 636cc motor met verbluffende prestaties en een chassis dat gewoonweg uitstekend werd bevonden.

2004

Ninja ZX-10R

Met de komst van de 500 cc zware H1 in 1969 zette Kawasaki een vlijmscherpe, compromisloze Supersportmachine neer, die wereldwijd bij vele ervaren motorrijders geliefd werd. Ondanks deze jarenlange reputatie, wist Kawasaki in 2004 nog velen met de komst van de ZX-10R te verrassen. De machine had een vermogen van 184 pk en de geometrie en veringkarakteristieken van een Superbike. De ZX-10R was overduidelijk bedoeld om te domineren op zowel het circuit als op straat, met de meest vastberaden rijders aan de clip-ons. De machine verwierf al snel de reputatie van meest extreme 1000 cc Superbike van zijn generatie. De ZX-10R uit 2004 kreeg -volledig terecht- de status van een machine die geen compromis duldt.

2004

KX250F

Viertakt, toen tweetakt en uiteindelijk weer viertakt. De motocrosswereld werd aanvankelijk gedomineerd door viertakten, waarvan het merendeel van Britse makelij was. Dankzij (onder meer) hun expansie-uitlaten waren tweetakten in staat om veel meer vermogen te leveren, terwijl zij bovendien veel lichter waren. De wereld nam daarop afscheid van de viertakten. Maar recent werd de cirkel weer rond gemaakt toen, vanwege aangescherpte geluids- en emissie-eisen, de viertakt zijn herintrede maakte in de motocrosswereld. In de ogen van vele professionals en amateurs is de KX250F de beste 250 cc-machine. Zo 'uit het krat' wordt de 250F al bestempeld als vrijwel perfect en sinds zijn introductie in 2004 wordt hij nog jaarlijks verbeterd. Omdat snelheid en handelbaarheid op de KX250F hand in hand gaan, is de machine een modern motocross-meesterwerk.

2004

Z750

Een verkoopsucces vanaf de introductie! De Z750 werd al snel de basis voor vele rijders om hun eigen gepersonaliseerde machines te creëren. Het was de start van een enorme "Supernaked Subcultuur".
De best verkochte motor in veel Europese landen. De Z750 werd al snel op vele social media netwerken, foto sites en fora, een echt icoon voor een nieuw tijdperk van het motorrijden.

2004

VN2000

De grootste capaciteit in massa geproduceerde Cruisers ooit bij de lancering, de VN2000 was meer dan alleen aantallen.
Met zijn karakteristieke "Gattling" stijl van multi-lamp koplamp plus vele gratis technische ideeën, de twee liter VN herstelde Kawasaki als een hoofdrolspeler in de Cruiser markt.

2006

ER-6n

Met zijn compacte voorkomen en zijn vriendelijke stuurkarakter was de ER-6n een sensatie toen hij werd gepresenteerd. Sindsdien blijft de machine indruk maken. De watergekoelde 650 cc-paralleltwin is afgeleid van de ZX-12R-viercilinder en is geplaatst in een simpel, maar uiterst effectief buizenframe. De ER-6n, onder meer leverbaar in opvallend fel geel, heeft (met zijn broers de ER-6f en de Versys) onder woon-werkverkeer-rijders en ook bij opstappers een trouw publiek verworven.

2008

1400GTR

Een van de vele voorbeelden van Kawasaki in het creëren van een nieuw marktsegment. De 1400GTR heeft praktische echte touring accenten met Supersport prestaties en technologie.
Met monocoque stijl chassis en variabele kleppentiming is het een technisch hoogstandje.

2008

Ninja 250R

2000

Ninja ZX-12R

2013

Z1000

Door het benutten van nieuwe technologieen en een styling aanpak genaamd "Sugomi", verlegt de 2013 Z1000 de grenzen van de Supernaked styling en het motorkarakter naar een nieuwe hoogte.
De directe gasrespons en een zeer specifiek chassis, hebben de Z1000 positief beoordeeld als een "echte rijders" machine. Een typische Kawasaki.

2010

Z1000

Sterk en stijlvol: de Z1000 uit 2010 grijpt terug op invloeden uit het verleden en vertaalt ze naar het heden. De machine werd niet alleen geprezen vanwege zijn 'avant garde'-achtige styling, maar ook vanwege zijn moderne aluminium frame, zijn fantastische remmen en zijn 138 pk sterke blok. Koppel die zaken aan zijn gevoel voor show en snelheid en het is duidelijk: ook deze Z1000 heeft alles in zich om een toekomstig icoon te worden.

2011

Ninja ZX-10R

Formidable machine! De Ninja ZX-10R creëerde een geweldige uitvalsbasis voor Tom Sykes zijn 2013 kampioenschap WSBK winnende machine. Zowel sucessvol in Stock-klasse races, alswel geliefd bij de motorrijders. De mix van hoogwaardige technologie en pure Ninja is verslavend.

2011

Z1000SX

De enige in zijn soort toen de motor geintroduceerd werd. De Z1000SX combineert echte sportieve prestaties met praktische toervoorzieningen. Aantrekkelijk voor veel bestaande Kawasaki fans, alsmede om nieuwe rijders aan het merk te binden.

2012

ZZR1400

Koning van de ZZR-serie, de ZZR1400 biedt 's wereldse snelste acceleratie en een echte snelweg sensatie.
Met het doordachte invoering van elektronische hulpmiddelen en rem/vering upgrades, wordt deze machtige machine beschouwd als een Kawasaki en motorfiets icoon.

2012

KX450F

Voor topklasse MX race, heb je een topklasse fiets nodig; de machtige KX450F. Naast een gevestigde podium jager in MX1, is de KX450F de helft van een onverslaanbare wereldse Supercross combinatie naast meervoudige AMA Kampioenschaps winnaar, Ryan Villopoto.

2013

Z1000

2010

Z1000

ONTDEK MEER

Accessoires & Onderdelen
Acties
Dealers
Racing

BLIJF IN CONTACT

Contact
Nieuws
Nieuwsbrief

NUTTIGE LINKS

Fabrieksgarantie
Handleidingen
Kawasaki Road Assistance
Veelgestelde Vragen

KAWASAKI NEDERLAND

Kawasaki Promo Tour
Over Kawasaki

Contact | Legal Notice | Privacy | Cookie Notice & Settings

Volg ons op

Contact | Legal Notice | Privacy | Cookie Notice & Settings

Nieuwsbrief

Iconische Modellen

1962

1971

1980

1990

2000

2010

COOKIE MELDING